"เมื่อไหร่ควรจะเริ่มต้น,เมื่อไหร่พร้อมนะ" ประสบการณ์คุณพ่อมือใหม่

เคยถามตัวเองก่อนจะมีลูก
เมื่อไหร่ควรจะเริ่มต้น
เมื่อพร้อม.....เราตอบตัวเอง
เมื่อไหร่พร้อมนะ........ถามตัวเองแล้วกลับไปทำงานต่อ
เราจะเลี้ยงเค้าได้หรือเปล่าว.....
เราเลี้ยงเค้าอย่างไร.....
เขาจะเป็นอย่างไรนะ......คนดี, มีคุณภาพ, รู้จักตัวเอง, รู้จักหน้าที่ รับผิดชอบ ทำให้สังคมน่าอยู่ขึ้น
ลองศึกษาก็พบว่า ยังมีอะไรอีกมากมายที่เราต้องเรียนรู้
ขณะที่เริ่มต้น ตกลงกันว่า ให้กำเนิดเด็กน้อย คนหนึ่งขึ้นมา
หลังจากไตร่ตรองอีกช่วงหนึ่ง ......และแล้ววันคืนผ่านไป.......เตรียมตัวๆ
ต่อมาภรรยาก็ตั้งครรภ์........ก็เริ่มช่วยกันศึกษาค้นคว้าเอง
หลังจากหันไปถามใครๆ ส่วนมากก็บอกว่าลืมไปหมดแล้วห่างหายจากประสบการณ์ การเลี้ยงลูกมาหลายปี
แต่ยังมีน้องสาว ที่มีลูกคนที่สอง เพิ่งคลอดลูกไม่นาน ก็คุยกัน เล่าประสบการณ์ที่พอแบ่งปันกัน แล้วก็อ่านหนังสือ หาข้อมูลให้ได้เยอะมากที่สุด
วันคลอด.....ประสบการณ์ที่ยังคงอยู่ คืนก่อนคลอดเป็นวันศุกร์
หลังจากนับวันคืน รอคอยมา 9 เดือน ทุกๆอย่างปกติ......
ภรรยาบอกมีมูกเลือดไหล เวลาประมาณ 3-4 ทุ่ม รีบขับรถไปโรงพยาบาลสมิติเวช ส่งที่ห้องเตรียมคลอด
หมอที่ดูแล ไปต่างประเทศ ต้องให้อีกท่านมาแทนชื่อหมอสุรเชษฐ มาดูบอกว่าให้รอจนกว่ามดลูกจะเปิดหมด
คืนนั้นรอตั้งแต่ สองทุ่มจนถึง 6 โมงเช้าไม่มีทีท่าว่าเด็กจะออกมา หมอบอกว่าหัวเด็กตะแคงข้างทำให้ออกมายาก จนเมื่อ 6:30 คุณหมอตัดสินใจว่าจะช่วยกรีดช่องคลอดให้เด็กออกมา ส่วนภรรยาออกปากปวดมาก ทนไม่ไหวแล้วหลังจากทนมา 8 ชั่วโมง ให้ผ่าออกเลย หมอบอกว่าใจเย็นๆ......เราก็ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อน ก็อยู่ข้างๆเตียง บอกภรรยาให้ทนอีกนิด ทนอีกนิด
จนหมอตัดสินใจดำเนินการเจ้าตัวน้อยก็ออกมาร้อง แงๆ เสียงดัง หลังจากนั้นก็มีหมอกุมารเวชมาดูแลต่อ
เราเห็นลูกครั้งแรก ตื่นเต้นมากๆ มีกล้องอยู่ในมือ 2 ตัว กด และ กด ๆๆๆ
มือสั่นไป กดกล้องถ่ายรูปไป...เอ....นี้มัน..... เด็กคนนี้.....มันลูกเราใช่ไหม ปนเประหว่าง ตื่นเต้น, ฉงน, ลังเล, ปลาบปลื้ม, ดีใจ, มึนงง (อาจจะเพราะได้งีบหลับไปนิดหน่อยเท่านั้น) ขณะเดียวกันก็....ประหลาดใจ ไม่เคยมี
ความรู้สึกอย่างนี้มาก่อน มันคืออะไรนะ......คิดถึงพ่อแม่ตัวเองขึ้นมา
หลังจากนั้น หมอให้เดินตามพยาบาลไปดูชั่งน้ำหนัก...ตรวจร่างกาย ทุกอย่างปกติดี เฮ้.....
เอาเช็ดตัวพันหลือแต่หน้า ดูพยาบาล พอเข้าไปในห้องเด็ก
ผ่านไป นั่งทบทวนดู บางที่เราก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น
เพียงวันนี้ เราได้เตรียมตัว เตรียมพร้อมที่จะทำ ภารกิจอะไรบางอย่างที่ดี ที่มีคุณภาพ
แม้เราจะกังวลบ้าง ก็จะต้องเข้มแข็งไว้อดทนแล้วเดินต่อไป ท้อก็พักแล้วเดินต่อ
เราใจร้อนรุ่มอยากให้มีทุกสิ่งทุกอย่าง ก็ต้องใจเย็นเฝ้ารอคอย มุ่งมันอย่างมีสติ ตามจังหวะเวลาที่ควรจะทำ ให้เหมาะสม ในช่วงเวลานั้น แล้วทุกอย่างก็จะดำเนินไปอย่างที่ควรจะเป็น หากแต่ในทุกๆวัน เราพยายามลงมือปฎิบัติทำสิ่งต่างๆ อย่างดีที่สุด.....ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร อย่างเต็มศักยภาพของมนุษย์ที่พึ่งมี